اشتباه از ما بود.... که خواب سرچشمه را در خیال پیاله می دیدیم... دست هامان خالی... دل هامان پر ... گفتگو هامان مثلا یعنی ما!!! کاش می دانستیم هیچ پروانه ای پریروز پیلگی خویش را به یاد نمی آورد... حالا مهم نیست که تشنه به رویای آب میمیریم... از خانه که میایی یک دستمال سفید, پاکتی سیگار, گزینه شعر فروغ, و تحملی طولانی بیاور... احتمال گریستن ما بسیار است!!!!