من حقیقت زندگی تو بودم... اما تو من رو سوء تفاهم خطاب کردی...

• ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﯾﺎ ﻧﻪ , ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ! ﺍﺻﻼ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻫﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ , ﺟﺰ ﺧﻮﺩِ ﺩﺭﺩ ﯾﮑﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﯾﮑﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻓﻌﻠﯽ ﺻﺮﻑ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺣﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﯽ ... ﺣﺘﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻣﺮﮒ ﺷﺮﻭﻉِ ﯾﮏ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺍﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺯﻫﺮ ﻣﺎﺭ ﮐﺮﺩﯼ ﻣﻦ ﮐﻮﻓﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﯾﺎ ﻧﻪ , ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ! ﻭﻗﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻫﺮ ﻓﻌﻠﯽ ﺻﺮﻑ ﻣﯽ شود....

• نمی دونم امشب چندمین شبی یه ک از دست دادمت... نمی دونم چرا داغ نبودنت هیچ وقت سرد نمیشه، نمی دونم و باز به ذهن خسته ام تلنگری می زنم تا شاید یادم بیاد... ک چرا وقت شروع بازی بهت نگفتم ک اگه بردی و قهرمان شدی منو تنها نذاری... قهرمان من،این شبای پر از التهاب داره پوسته ی عشقمون رو می سوزونه.... اما من کنار این همه دلهره باز نشستم و به چشمای قشنگت فکر می کنم .... گرچه اونقدر ازم دور شدی ک روم نمیشه به دلم وعده ی اومدنت رو بدم... قهرمان من،اگه این روزا کنارم بودی برام مهم نبود ک زمان چطوری تک تک رویاهامو جلو چشام دار می زنه. اصلا قرارنبود ک تو نباشی و من باز باشم... من واسه مقابله با این روزهای پرمهیب و تنش دستای تو رو کم دارم... کاش فقط یه بار نوشته هام و بخونی... سخت به معجزه ی نگاهت نیاز دارم....

ﺷﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺷﺒﯽ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻌﺪ ، ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﺭﻭ ﺷﻮﻧﻪ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺑﯿﻔﺘﯽ .ﺷﺎﯾﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﭘﺎﭘﯿﻮﻥ ﭘﺴﺮ ﻭﺭﻭﺟﮑﻢ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻣﺮﺗﺐ ﻣﯿﮑﻨﻢ ،ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺗﻮﯼ ﺫﻫﻨﻢ ﺷﻬﺎﺏ ﺑﮑﺸﻪ ﻭ ﺭﺩ ﺑﺸﻪ ..... ﺷﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﯾﺎﺩﺕ ﺑﯿﻔﺘﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﻋﺎﺷﻖ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺑﻮﺩﯼ ....ﺷﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﯾﺎﺩﻡ ﺑﯿﻔﺘﻪ ﺷﺎﺯﺩﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﯾﯽ ﺗﻮﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻔﺴﻬﺎﻡ ﺑﻪ ﻧﻔﺴﺶ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ..... ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺗﻮ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﺑﻮﺩﯼ ﯾﺎ ﺷﺎﺯﺩﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ . ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ ﻣﻮﻫﺎﺕ ﺩﻭﺭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﺵ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﯿﺸﺪ ، ﯾﺎ ﺩﺳﺘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﻫﺎﺷﻮ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩ ..... ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻗﺼﻪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﯿﺎ ،ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮﺩ ،ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﯾﻪ ﭘﺴﺮ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﮔﯿﺲ ﮔﻼﺑﺘﻮﻥ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺮﺳﯿﺪﻥ ، ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺼﻪ ﺷﻮﻥ ﻣﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﻣﺸﻘﺶ ﮐﺮﺩﯾﻢ .ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺁﺧﺮﺵ ﺑﻬﻤﻮﻥ ﻣﯿﮕﻔﺘﻦ ، ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﯽ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ، ﻭﻟﯽ ﻫﻢ ﻣﻦ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﻭ ﻫﻢ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﺮﺳﻦ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺁﺧﺮﺷﻮﻥ ﻋﻮﺽ ﻣﯿﺸﻪ .ﻫﻤﻪ ﺁﺩﻡ ﺑﺰﺭﮔﺎ ﻗﺼﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺘﻦ . ﺍﻭﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﺼﻪ ﻣﯿﮕﻦ ، ﯾﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﯾﺎ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﯾﺎ ﺷﺎﺯﺩﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﺵ،ﺧﻮﺏ ﯾﺎﺩﺷﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺁﺧﺮﺵ ﺳﯿﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﻣﯿﭽﺮﺧﻦ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ، ﺑﻬﻢ ﻧﻤﯿﺮﺳﻦ ،ﻭﻟﯽ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻥ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﻤﯿﺮﻩ ، ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﻮﯼ ﻫﻤﻪ ﻗﺼﻪ ﻫﺎﺷﻮﻥ ، ﺁﺧﺮﺵ ﺷﺎﺯﺩﻩ ﻭ ﮔﯿﺲ ﮔﻼﺑﺘﻮﻥ ﺗﻮﯼ ﮐﺎﻟﺴﮑﻪ ﺯﺭﯾﻦ ﻣﯿﺮﻥ ﺗﺎ ﺯﻧﺪﮔﯿﺸﻮﻧﻮ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﻦ ....ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﺭ ﺩﺭﺳﺖ ﺁﺩﻡ ﺑﺰﺭﮔﺎﺳﺖ ...... ﺗﻮ ﻫﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﺩﺧﺘﺮﺕ ،ﺁﺧﺮ ﻗﺼﻪ ﺍﻣﻮﻧﻮ ﻫﻤﯿﻨﺠﻮﺭﯼ ﺗﻤﻮﻣﺶ ﮐﻦ ... ﺑﺬﺍﺭ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﺑﺸﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﮔﯿﺲ ﮔﻼﺑﺘﻮﻧﺖ ﺑﻮﺩﻩ ، ﻣﻨﻢ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﻫﻤﯿﻨﻮ ﻣﯿﮕﻢ ﺗﺎ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﺑﺸﻪ ، ﻫﻤﻪ ﻋﺸﻘﻬﺎ ﺁﺧﺮﺵ ﯾﻪ ﮐﺎﻟﺴﮑﻪ ﺯﺭﯾﻨﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﯾﻪ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﻫﻔﺖ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﯿﺰﻧﻦ ﻭ ﻣﯿﺮﻗﺼﻦ ......... ﺷﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﻮ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻫﻤﻪ ﺑﺪﺟﻨﺴﯿﺎﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮﻥ ﻭ ﺷﺎﺯﺩﻩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻭ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﺸﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺘﻮﻧﻦ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﻨﺎﺭﺷﻮﻥ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻥ ....