دانستم تا این حد نامهربان شده که خاطرات دوران وصالمان را

از یاد خواهد برد,

باور نمی کردم دنیا را از دریچه شهوت خواهی نگریست,

گمان نمی کردم,سنت و عهد و پیمان شکن خواهی شد,

و هر لحظه و هر ساعت خود را در آغوش هوای دل خواهی

افکند و یارانه دیرینه خود را بلکه از یاد خواهی برد,

با بی رحمی هرچه تمام تر کالبد قلبم را شکسته و با دیگری

هم پیمان خواهی شد,

نمی دانم چگونه و به چه نحو خاطرات شیرین گذشته را از یاد

بردی!

در شبهای تیره طوفانی,تو را چون سایه دنبال می کردم تا

مبادا رنج دوران دیده و گزندی ببینی!

فانوس دلم در راههای ظلمانی همیشه راهنمای تو بود,

حال که خاطرات و صحنه های فریبنده گذشته را به کلی از یاد

بردی,مرا نیز فراموش کن...