مرواریدهای غلتان چشم من از دوری یک گوهرند...

 گوهرمن!

اشکهایم رادریاب!

اشکهایم راز بی تو بودن را فاش می کند.

پروانه توام!

شمع باشی یاگل،به دورت می گردم،

گاهی می سوزم،

گاهی به رویت بوسه می زنم.

گرفتار یک حسرت،

در قفس زندگی اسیر،

گرفتار یعنی عاشق،

عاشق یعنی من،

وتو همانی!

همان حسرت من!

عشق همان قطره ای است،

 که از ابر کهنه دل برقلب تو چکید،

عشق همان قطره ای است که کویرقلبم را دریا کرد،

حالا هروقت که باران می آید من هم شروع به باریدن می کنم به

یادهمان قطره،

به یاد تو!

ضربدري زدي به جمع عشقمان،

من منهاي تو شدم هيچ

وباغيرتوتقسيم شدم.

مانده ام گيج ومبهوت ميان زندگي...

باعشقي برباد رفته در گذشته ام وآشنايي پي عشق در آينده ام...

نمي دانم چه مي خواهم،نه!

مي دانم چه مي خواهم،اما خواستن تنها کافي نيست،

من عاشق اوهستم وديگري عاشق من

وما هريک بازيگراني که نقش عشق را پشت پرده زندگي به اکران

درمي آوريم،

من دليل زندگي مي شوم براي او،او مراتهي مي سازدازنيازاو...

من چه غمگينم ازاين لحظه هاي آشفته...

چه غم بزرگي است عشق باشد وديگري مأمن عشق تو شود...

وچهره ي پرازغمت راپشت نقاب زندگي پنهان کني...؛

هرچندديگرانتظار معناي خوشبختي نيست،

بايدگريخت ازاين انتظارپوچ،

ازاين لحظه هاي فرتوت عاشقي

...عشق خاطره اي بيش نيست...

آري بايد به آنچه دارم بينديشم نه آنچه آرزو دارم.

بارديگريادت درذهنم پيچيد وعطر وجودت درهمه جا پخش شد...بادستانم هوارا جمع کردم تاشکل حضورت رابسازم،افسوس هوا ازميان انگشتانم فرار کرد ومن هنوزبه دنبال هواي گمشده ي حضورت همه جارا مي کاوم...چه اصراريست در کلام زمانه که توبايد روياي بي شکل زندگي ام باشي...

راه دوري ات تمام نشدني است،سراب به تو رسيدن کلافه ام کرده،آخرين گام ها را باترديد برمي دارم، نااميدي رابه اميدديدنت پشت سر مي گذارم،چون مي دانم،اين عطرتوست که درتمام مسيرپيچيده وخيال مرا به سوي تو... به سوي در آغوش کشيدنت پرواز مي دهد...

ايستاده ام به راهي که تو قول داده اي آنرا ازخود به من مي رساني،ايستاده ام باچشماني منتظر،دلي نگران وشانه هايي که زيربار تنهايي خميده اند،مي دانم نه اين اضطراب وتشويش ماندني است ونه اين تنهايي،اما ديگرتواني براي بي توماندن دراين جسم خسته ازانتظارنمانده است...پس اي عزيزترينم بيا...بياتالحظه هاي پراز تشويش مرابه لحظه هاي باشکوه باتوبودن برساني ودستان پرمهرت را به دستان متروکم بسپاري وجسم سردم را درکلبه گرم آغوشت جاي دهي...ميدانم آرزوي بزرگيست زيستن باتو،اماتو به بزرگي آرزويم منگر،به دل کوچکم نگاه کن که هرروز بيش ازديروز دلتنگ تو مي شود واسمت راعاشقانه فرياد مي زند وازخدامي خواهد که زودتربيايي... توبگو مهربانم،چقدر،چندروز،هفته،ماه وسال منتظربمانم تابه بزرگترين آرزو برساني ام...