بگو زادگاه شعر

کدام گوشه از چشمان توست،

تا بسرایم شعر وصف نگاهت را...

اعتیاد خانمانسوز نگاهت,

خاندان اشرافی وجودم را

بر بادداد..

یک صفحه

داستان

عشق را

خواندم

وصفحات

دیگر گم

شدند...

    پک آخر 

        با

      حسرت وآه

    همره دود شدی

           بدرود!

قصه ی  رفتنت را آنقدر بلند خواندم

              تا صدای پای رفتنت را نشنوم...

پایان انتظار ابتدای خوشبختی است

و پایان خوشبختی ابتدای انتظار...

هیچ کس تنهایی هایم را از من هدیه نمی گیرد...

ا

  در انتهای یک کوچه ی بی تراکم  

شوق هایم را سپردم به باد

قلبم را  لای دیوارها  پنهان کردم 

و خود را سپردم به سایه ها

محو شدم از این زمینی که سهم مرا غارت کرد...

تو از سر نادانی ات به من می خندی...

و من برای شفایت گریه می کنم...

چشمی به راه,

جامانده دل در آخرین گناه,

پایان انتظار

یک اسم از تو است...بی هیچ یادگار...